نقش آب در حفظ بهداشت و سلامت جوامع ، با توجه به اینکه به عنوان عنصر پاکیزگی شناخته شده و بدیهی ترین ارمغان آن پاکیزگی و نظافت است، بر هیچ کس پوشیده نیست. اما در صورتی که بهداشت خود این عنصر و حفاظت کیفی از آن از سوی مصرف کنندگان عمده ان – انسانها- رعایت نشود، حیات این ماده پاکی بخش به خطر افتاده و نه تنها موجب تأمین بهداشت و سلامت فردی و جمعی افراد نخواهد بود بلکه به عاملی برای انتقال و تسری بیماری های مرگبار تبدیل خواهد شد.
جز آن که همه می دانیم بخش عظیمی از بدنمان – بیش از 70 درصد - از آب تشکیل شده، تأثیری که آب بر بخش های مختلف بدن می گذارد،نشانگر اهمیت این عنصر حیاتی در سلامتی مان است. آب برای حفظ سلامت پوست، رفع سردرد، کاهش عفونت،کمر درد،بوی بد دهان،جلوگیری از آرتروز، گرفتگی عضلات ، آسم و فشار خون بالا شده و باعث افزایش تمرکز می شود.
از سوی دیگر دسترسی به آب سالم و بهداشتی به عنوان یکی از شاخص های توسعه و رفاه اجتماعی مردم جوامع محسوب شده و یکی از مشکلات مشترک جوامع محروم ، عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم و کافی و بالا بودن آمار و ارقام بیماری های ناشی از مصرف آب های ناسالم و آلوده است.
نبود آب کافی و سالم از یک سو و سوء نگهداری منابع محدود موجود با آلوده کردن آب ها از سوی دیگر ، می تواند جوامع را با خطرات جدی سلامت محیط زیست و سلامت افراد انسانی مواجه کند. تخلیه نخاله های ساختمانی و زباله ها و از آن بدتر زباله های روغنی و شیمیایی و پساب های کارخانجات است که با اثری طولانی مدت و گاه ابدی بر روی منابع آب، آنها را برای همیشه غیرقابل استفاده نموده و به منابعی خطرآفرین برای سلامت بشریت تبدیل می کند.
استفاده از آبهای آلوده و فاضلاب های خام و تصفیه نشده برای کشاورزی و بویژه کشت سبزیجات و صیفی جات نیز به عنوان بلای جان مردم شهری امروزه در اولویت خطرات آبی قرار دارد و با ورود آب آلوده به چرخه زندگی مردم و سبدهای خانوار، به جای تأمین مواد ویتامینی توسط مصرف سبزیجات، به عوامل بیماری زا و خطرآفرین برای بهداشت و سلامتی خانواده ها تبدیل می شود.
در این نگاه کوتاه با نحوه برخورد جوامع انسانی با منابع آبی می توان به این جمع بندی رسید که : آب در صورتی می تواند نقش حیات بخش خود را برای انسانها ایفا کند که انسانها با رفتار نادرست مصرفی و آلوده کردن آب، حیاتش را قبل از آنکه بتواند برای انسانها حیات بخش باشد، نگرفته باشد.
