با عرض صدها بدبختی و شوربختی سلام... سلامی به وسعت و بزرگی ام، به شوری نمک هایم و به بی آبی چشمانم و سلام، شاید مرا شناختید، بله درست حدس زدید، من همان شورزده ای هستم که سال هاست خشکیده و حسرت یک قطره آب بر زمین ترک خورده اش نقش بسته، این دفعه دیگر مرا شناختید . آری منم ارومیه، همان دریاچه ای که قدیم ها پر از آب بود همان چی چست ، همان چی چستی که مرغان بر فرازش به پرواز درمی آمدند و صدای برخورد سهمگین آبش با سنگها از انسان ها دلربایی می کرد، من همان دریاچه ترک تباری هستم که روزی چشم امید یک ملت به آن بود و روزی با نام من خود را به فراز قله ها می کشاندند اما الان چه؟ الان نه خبری از آب هست و نه نام و نه باران: گویا نه مقهور آدمیان که مقهور الهی نیز گردیده ام؛ روزها با ماهیان و صدف های زیبا و درخشانش همنشین بودم، اکنون مصاحب و همنشینم نمک های خاردار است و بس. راست می گویند که تقدیر دست خداست ، من باور نداشتم .اما حالا باور کردم که تقدیر من هم این چنین بوده و می ترسم بگویم که هست، البته جای گفتن دارد که دولت کشورمان سوسوی امیدی را در دل ترک خورده من جا داده و آن امید این است که فقط شاید آب جایی را روانه رگ های بی جانم کنند اما معلوم نیست کی؟
با این حرف ها گوشم پُرِپُر شده است اگر روزی سفری به ارومیه کردی حتما به دیدنم بیا. بنگر مرا ، نگاهی بینداز به جسم جوان اما فرقوتم ، گویا صدها سال از عمرم به یغما رفته است . من مانند گل جوان اسیر طوفان حوادثم. بی آبی مرا به این حال و روز که می بینی انداخته است. ساعت ها فکر کردم تا راهکارهای زیادی از اندوخته های علمی از بحث کارشناسان آب را که همواره در گوشم ریخته شده است را به شما بازگو کنم تا شاید مرهمی باشد بر زخم های نمک خورده سوزناکم، آنان می گفتند از جمله عواملی که باعث بهبود زندگی انسانی و جانوری یک منطقه می شود، تعادل اکوسیستم آن منطقه است . وجود من در آذربایجان نه تنها یکی از رگ های حیاتی منطقه به حساب می آید بلکه از نظر زیست محیطی هم بر زندگی انسانها و جانوران و گیاهان منطقه تأثیر زیادی دارد و ازنظر اقتصادی هم بسیار مؤثر است. در زمان های دور بیشتر منطقه آذربایجان پوشیده از جنگل و رودخانه های زیادی بوده که آب مرا تأمین می کردند ولی با صنعتی شدن جوامع شهری و دخل و تصرف انسانها در اکوسیستم منطقه و احداث سدهای کوچک و بزرگ باعث خشک شدنم گردیدند. آنان می گفتند اگر بخواهیم این دریاچه را نجات دهیم باید از آبیاری های مدرن و قطره ای استفاده کنیم به گفته آنان اگر طول چاه های حفر شده را محاسبه کنیم شاید چندین برابر خط استوا باشد، متاسفانه هر ساله با این خشکسالی از آب های زیرزمینی کم می شود. یکی از راه های اساسی این است که چاه های غیرمجاز پر شود و از احداث باغهای جدید جلوگیری به عمل آید. یکی دیگر از عوامل خشک شدن مرا وجود بزرگراهی می دانستند که باعث دونیم کردن من و تبخیر سریع آبم می شود پس یکی از راهکارهای اساسی این است که از چند قسمت مرا به هم وصل کنند تا جریان آب بیشتر متوجهم شود.
آه ای خدا کی می رسد که من هم دوباره خوشحال شوم چه زمان می رسد که حرف های نظری جای خود را به ایده های عملی دهند.
اما تا وضع همین است جایی برای امیدواری نمی ماند، پس ما را به خیر و شما را به سلامت، فقط از شما مردم ایران دعای خیری می طلبم برای پرآبی ام و احیای نامم. با من دست دعا به درگاه حق بردارید و آرزو کنید که خدایا تمام کسانی که همان گونه که لب های سیراب مرا ترک انداختند دوباره فکری به حال نزار من کنند تا دوباره گل واژه طراوت را املا نمایم. با دستان موج خیزم دوباره مهمانانم را به آغوش نمکین خود بکشم و بگویم دست مریزاد.
خدایا ! قهر آسمانت را بیش از این متوجه ما نکن و تن و خاک رنجورمان را با نم نم بارانت تر و مرطوب گردان. آمین!
خدانگهدارتان تا روزی نمناک و بازگشت فلامینگوهای پاصورتی
