حدود پنجاه سال پیش، تصور عمومی این بود که آب یک منبع بی‌نهایت است. در آن زمان، کمتر از نصف تعداد افراد کنونی روی سیاره وجود داشتند. مردم به اندازه امروز ثروتمند نبودند، کالری کمتری مصرف می‌کردند بنابراین آب کمتری برای تولید غذای آنها نیاز بود. آنها به یک- سوم حجم آبی که ما امروزه از رودخانه‌ها برداشت می‌کنیم، نیاز داشتند. امروزه رقابت بر سر منابع آب بسیار شدیدتر است. این موضوع به این دلیل است که در حال حاضر ۷ میلیارد نفر روی سیاره هستند، و رقابت فزاینده ای بر سر آب برای صنعت، محصولات سوخت زیستی شهرنشینی و اقلام غذایی متکی به آب وجود دارد. حتی در آینده، آب بیشتری برای تولید غذا نیاز است زیرا پیش‌بینی شده‌است که تا سال ۲۰۵۰، جمعیت زمین به ۹ میلیارد نفر افزایش می‌یابد. درحال حاضریک- پنجم مردم جهان، بیش از ۱/۲ میلیارد نفر، در مناطقی با کم‌آبی فیزیکی یعنی جایی که آب کافی برای تأمین همه نیازها وجود ندارد، زندگی می‌کنند. ۱/۶ میلیارد نفر دیگر در مناطقی زندگی می‌کنند که کم‌آبی اقتصادی را تجربه می‌کنند، جایی که عدم سرمایه‌گذاری در بخش آب یا ناکافی بودن ظرفیت انسانی، تأمین تقاضای آب را برای مسئولان غیرممکن می‌سازد.
لذا رویکردهای مدیریتی سازگارتر نظیر مدیریت یکپارچه منابع آب به عنوان راهکاری در جهت ارتقای مدیریت منابع آب کاربرد یافته است. این رویکرد نتیجه نگاه وسیع تر به گزینه های در دسترس مدیریت منابع آب مانند آبهای دریاها، آبهای لب شور زیرزمینی ، آبهای فسیلی فاضلاب های تولیدی است. بازیافت و بازچرخانی پساب به عنوان یکی از مطمئن ترین منابع آبی با کیفیت آب نامتعارف جهت جوابگویی به دغدغه های اخیر آبی مطرح می باشد. از مهمترین مزایای بازیافت پساب در جهان ، سهم غیر قابل انکار آن جهت افزایش پایداری منابع آب طی دهه های آتی خواهد بود.در مقابل با ید توجه داشت که این مفهوم جهت گسترش و کاربردی شدن نیازمند همگرایی در عرصه های مختلف حکمرانی ، قانون گذاری ، سلامت ، فرهنگ و اقتصاد می باشد.واضح و مبرهن است که تصفیه فاضلاب و بازچرخانی آن علاوه بر جلوگیری از تخلیه آب آلوده به محیط زیست ، سبب حذف یا کاهش استفاده از کودهای کشاورزی از طریق بازیافت مواد مغذی فاضلاب می شود.
منبع:
مسعود رضائی و محمد حسین صراف زاده، ماهنامه تحقیقات منابع آب ایران ، زمستان 1395"بررسی فرصت ها و موانع بازیافت پساب در مصارف شهری ، مطالعه موردی کلانشهر تهران
