بیست و دومین روز از ماه مارس از سوی سازمان ملل متحد به نام روز جهانی آب نام گذاری شده که مصادف با دوم فروردین است. شعار روز جهانی آب 2018 «طبیعت برای آب» نام گرفته است. تقریبا برای همگی کارشناسان و مردم عادی در اقصی نقاط دنیا بحران آب ملموس شده است. برای همین منظور، روز جهانی آب اولین بار در سال 1992، در بیست و یکمین دستور جلسه‌ی کنفرانس (محیط‌زیست و توسعه سازمان ملل(UNCED در شهر ریودوژانیرو برزیل رسما مطرح شد. امسال نیز بخش آب سازمان ملل شعار روز جهانی آب را "طبیعت برای آب" یا "راهکارهای طبیعت‌محور برای آب" تعیین کرده است.
طبیعت و آب دو مسئله‌ی اساسی و در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگرند. ساختار طبیعت از یک "کلیت" برخوردار است و نظام منطقی دیالکتیکی بر آن حاکم است. طبیعت چون دستگاهی واحد و فراکلان است و هر رخدادی در هر پهنه‌ای از آن، دیگر پهنه‌‌های مکانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
لازمه‌ی حل بحران آب چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی و منطقه‌ای، نگاه فرا دستگاهی و فرا سازمانی است. باید تمامی دستگاه‌‌های دولتی، سازمان‌های مردم نهاد و تک‌تک افراد جامعه برای این مهم دست به دست هم داده و با احساس مسئولیت و احساس خطر و بحران، کوشش کنند.
بدون تردید آسیب زدن به طبیعت طبق وجود منطق سیستمی جهان، بحران آب را تشدید می‌کند و متقابلا آلودگی منابع آب و کاهش کمی و کیفی آن تخریب محیط‌زیست را در پی دارد.
شعار «طبیعت برای آب» بر روی این موضوع تمرکز دارد که ما چطور می‌توانیم از طبیعت برای غلبه بر چالشهای آبی قرن 21 استفاده کنیم. تخریب زیست محیطی به همراه تغییرات اقلیمی باعث تحریک و تشدید بحران‌های آبی می‌شود و هر روز که می‌گذرد شاهد افزایش این بحران‌ها در سطح جهانی هستیم.
استفاده مفرط و مستمر از سوخت‌های فسیلی در خودروها، کارخانه‌ها، سیستم‌های گرمایشی منازل و ادارات، موجب افزایش دمای کره‌ی زمین و ایجاد سیستم گلخانه‌ای در اتمسفر شده و همین افزایش سالانه‌ی دمای زمین، موجب تغییرات اقلیمی کلان شده و آب شدن یخ‌های قطب شمال و جنوب و تغییرات بارش موجب بحران‌های آبی شده است.
از طرف دیگر تغییرات کاربری وسیع و گسترش دامداری به دلیل افزایش جمعیت کره‌ی زمین و استفاده از لبنیات و فراورده‌های گوشتی، موجب کاهش وسعت جنگل‌ها، بیشه‌ها و مراتع شده است و با تخریب پوشش گیاهی و خاک، شاهد افزایش سیلاب‌ها، خشکسالی‌ها و آلودگی منابع آب، رودخانه‌ها و دریاچه ها هستیم.
راه‌حل های مبتنی بر طبیعت، به دلیل پایداری آنها و نظام‌های سیستمی فراگیر و جهانی آنها، پتانسیل حل بسیاری از چالشهای آبی را دارند. اطلاع‌رسانی، آموزش و فرهنگ‌سازی و توجه هر چه بیشتر به زیرساخت های «سبز» راهکار آشتی بین طبیعت و آب است. حفظ جنگل‌ای و منابع سبز موجود، کاشت جنگل‌های جدید، اتصال مجدد رودخانه‌ها به دشت‌های سیلابی و احیا و حفظ تالاب‌ها، چرخه آب را متعادل و سلامت و امرار معاش انسان را بهبود خواهد بخشید.
توجه به اکوسیستم و فرهنگ‌سازی و آموزش مداوم به مردم و ایجاد فشار به دولت‌ها برای استفاده از صنایع و سوخت‌ای سبز و حفظ مراتع و جنگل‌ها می‌توان گامی بسیار مهم برای حفظ طبیعت و لذا کاهش بحران آب و تامین آب سالم مورد نیاز برای زنده ماندن و رونق زندگی هر فرد خواهد شد.
